Lief kind,

Er zijn dagen geweest dat ik niet wist wat ik met je aan moest. Toen je jaren lang dag en nacht mijn aandacht nodig had. Er zijn momenten geweest dat ik afscheid van je probeerde te nemen. Toen niet zeker was of jouw hartje sterk genoeg zou zijn.

Ik heb gewenst dat je anders was. Ik heb gedacht dat het zonder jou misschien beter was. Ik heb me schuldig gevoeld. Ik heb over mezelf getwijfeld. Ik heb zoveel vragen in mijn hoofd gehad. Waarom, waarom, waarom?

Je hebt mijn leven op z’n kop gezet. Je hebt me veranderd. Je hebt me sterker gemaakt. Je hebt me laten zien hoe ik moet relativeren. Je hebt me leren loslaten en laten waarderen. Jij lief kind, hebt mijn leven een kleur gegeven die ik nog niet kende.

Is het echt alweer tien jaar geleden dat ik je voor het eerst zag? Dat ik nog niet wist maar wel voelde dat jij bijzonder was? Vragen heb ik al lang niet meer. Het antwoord doet er niet toe. Want lief kind van mij, ik ben gewoon zo blij dat je er bent.