Met lange, diepe halen begint hij te huilen. Al snel maakt zijn verdriet plaats voor boosheid, wat niet bevorderlijk is voor mijn geduld.
Tegen beter weten in hoopte ik dat hij zijn broertje nog altijd zag zoals vroeger: gewoon als zijn broertje.
De afgelopen jaren hebben we meer artsen ontmoet dan ons lief is. Vers in het geheugen staat de kinderarts die acht jaar geleden vaststelde dat Flo een drietal ernstige hartafwijkingen had die hij zonder operatie niet zou overleven.
Geprikt
‘Kom maar om half 5’, had de dame van de afsprakenlijn gezegd. ‘Dan doen we de moeilijke gevallen.'
Flo & Ko 